Drodzy Parafianie !

Stajemy dziś u progu kolejnego Adwentu, który z łaski samego Boga dany nam jest abyśmy wciąż na nowo mogli odkrywać Jego obecność, pośród naszej codzienności. Dla wielu, o których pamiętamy w modlitwie, Adwent przemienił się już w spotkanie w innym wymiarze, w Boskiej rzeczywistości czyśćca, a może i nieba. My tymczasem pozostajemy w drodze do tych niepojętych dobroci, które przygotował Bóg dla tych, co w Nim pokładają całą swoją nadzieję. Czas naszego życia tu na ziemi, jest więc wielkim adwentem na ponowne przyjście Chrystusa, a wcześniej może, na spotkanie się z Bogiem po drugiej stronie życia. Paruzja dotyczyć będzie każdego; nikt nie pozostanie biernym obserwatorem. Dlatego Kościół zachęca nas, by już teraz osobiście przeżyć tajemnicę czekania na Boga. Tego, który nadchodzi. W każdej bowiem Mszy świętej wypowiadamy tę prawdę: „I oczekujemy Twego przyjścia w chwale”.

Adwent rozgrywa się nie tylko w dziejach, ale i w człowieku. Trwa dotąd, dokąd istnieje widzialny świat, dopóki żyje każdy z nas. Uchyla on drzwi wieczności, przez które widać przyszłość – ojczyznę pokoju, w której znajdują się wszyscy, co wprowadzali w życie przykazanie miłości Boga i człowieka. Wejść w Adwent, to zobaczyć bliżej siebie Nieskończoność, Wszechmoc i Miłosierdzie Boga. Postrzegać nadzieję jaka z Jezusem przychodzi do świata. Póki co, nasz tegoroczny Adwent, uczyńmy wejściem w tajemnice Zbawienia i pozwólmy Jezusowi przyjść do każdego z nas, do każdej rodziny, do każdego mieszkania i domu, do naszej Ojczyzny. Bowiem odwieczne Słowo Ojca niegdyś stało się ciałem i zamieszkało pośród nas. Ten sam Jezus, pozostaje pomiędzy nami bo jest Bogiem, który zstąpił z nieba. Przyjął ludzkie ciało, aby wreszcie umrzeć na krzyżu dla naszego zbawienia, a zmartwychwstając przywrócić nam pełnię życia. To prawda, że w czasie Adwentu szukamy Jezusa, bo na niego czekamy, ale ważne jest to, byśmy odnaleźli również siebie nawzajem.

Chrześcijańskie spojrzenie na rzeczywistość, to dostrzec w każdym człowieku, że jest częścią rodziny ludzkiej. To dostrzec w całej społeczności każdego, szczególnie zagubionego i potrzebującego. Idąc dalej, należy ciągle pamiętać, że najpierw trzeba pozwolić znaleźć się Bogu. On nas szuka nieprzerwanie i bez wyjątku bo jesteśmy Jego cząstką, przez duszę nieśmiertelną, której obraz często jest bardzo zamazany. Msza święta jest przedłużeniem Chrystusowego szukania i zbawienia zagubionego człowieka. Dzięki Mszy świętej my sami odnajdujemy się bliżej Boga. Zapraszam do radosnego przeżycia czasu Adwentu przez Roraty, modlitwę i wyrzeczenia, ofiarowane Bogu z naręczami uczynków miłosierdzia, niesione do „betlejemskiej groty” ołtarza gdzie nieustannie rodzi się Jezus, dla zbawienia każdego z nas.

Z błogosławieństwem ks. Sylwester Szwajca CSMA  proboszcz.