Kazanie w 100. rocznicę powołania Policji Państwowej

Stalowa Wola, 24 lipca 2019 r.

W nawiązaniu do dzisiejszej Ewangelii, módlmy się: „Ty, wiesz, Panie, że chcemy być dobrą ziemią, na której ziarno Twojego słowa wyda dobry plon. Umocnij naszą ufność w jego moc i pomóż nam czuwać nad jego wzrostem.”

Rosyjski pisarz, Maksym Gorki, w opowiadaniu pt. "Nocne schronisko" opisuje scenę z przytułku dla nędzarzy. Bezdomni i włóczędzy, którzy całą noc spędzili w schronisku, budzą się rano w tym strasznym miejscu, gdzie panuje smród, brud i bieda. Przed nimi kolejny dzień, pełen udręki. Jeden z mieszkańców schroniska, stary muzułmanin, po przebudzeniu, obrócił się ku wschodowi i zaczął odmawiać swoje poranne modlitwy. Część jego towarzyszy niedoli z zaciekawieniem, a inni - z szyderstwem - spoglądała, jak pada na twarz przed Bogiem i wprost nie mogła uwierzyć, że w strasznej nędzy i cierpieniu można jeszcze zachować ufność z Boga i wdzięczność wobec Jego darów. Na ich twarzach malowała się jedynie wzgarda, ból, tęsknota i nieokreślone pragnienie - za spokojną przeszłością, wypełnioną niedawno utraconą przez nich wiarą.

Bracia i siostry!
Z wdzięcznością bywa tak, że nie można jej wymusić od innych. Wielu uważa, że coś muszą otrzymać, a dary traktują jako należność. Ta prawidłowość dotyczy nie tylko wdzięczności wobec Boga, ale także względem innych ludzi.
Czym jest wdzięczność? Jest jedną z miar kultury osobistej, a więc zespołu zalet, które ułatwiają relacje między ludźmi.
Kultura osobista natomiast jest podstawą i warunkiem kultury religijnej - prawidłowego odniesienia do Boga i do darów od Niego otrzymanych.
Dlaczego mówimy dziś o wdzięczności? Ponieważ chcemy dziękować. Bogu i ludziom. Za dar, jakim jest polska Policja i 100. rocznica jej powołania.
Dokładnie 24 lipca 1919 roku, powstała jednolita formacja Policji. Dokonało się to w Polsce, odradzającej się po latach niewoli. Policja Państwowa powstała na mocy ustawy sejmowej.
W czasie II wojny światowej policjanci bronili granic Polski przed armią hitlerowską i czerwoną. Ginęli na polach bitew, trafiali do niewoli, podlegali represjom.
W sowieckiej strefie okupacyjnej do niewoli dostało się prawie 12 tysięcy policjantów, większość z nich trafiła do łagrów i obozów z których nie było powrotu. Dużą część policjantów zgromadzono w obozie w Ostaszkowie. Stłoczono ok. 6 tysięcy osób: policjantów, funkcjonariuszy Straży Więziennej, żandarmów, żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza, osadników wojskowych, junaków a także byłych oficerów wywiadu i kontrwywiadu.
W kwietniu 1940 roku przewożono jeńców z Ostaszkowa w niedużych grupach, stopniowo, do Kalinina. Tam, w piwnicy urzędu NKWD, wykonywano na nich wyrok śmierci poprzez rozstrzelanie.
To była również cena, jaką tysiące policjantów i innych służb mundurowych złożyło na ołtarzu Ojczyzny.

Także dziś nie brakuje przykładów heroicznej służby Ojczyźnie i człowiekowi w szeregach naszej policji. Na tablicy pamięci w siedzibie Komendy Głównej znajduje się ponad sto tabliczek pamiątkowych z imionami i nazwiskami funkcjonariuszy, którzy zginęli w czasie wykonywania obowiązków służbowych, niosąc pomoc oraz ratując życie innych. Ponad sto rodzin doświadczyło wielkiego dramatu. Po zakończeniu służby nie powrócił do domu syn, lub córka, ojciec lub matka. Pozostały: ból i pustka.

Policjantki i policjanci!
W listopadzie 2017 roku papież Franciszek zwrócił się do przedstawicieli włoskiej policji tymi słowami: "Jesteście na pierwszej linii w zwalczaniu tego, co poniża godność człowieka, powoduje nieporządek i prowadzi do nielegalnych działań, burząc ład, szczególnie wśród młodych. Wasza praca, często niedoceniana, stawia was w centrum społeczeństwa i ze względu na jej wielkie znaczenie nie waham się nazwać ją misją, którą macie do wypełnienia z honorem i głębokim poczuciem obowiązku na rzecz człowieka i dobra wspólnego."
Te słowa śmiało możecie odnieść dziś do siebie. W tej godzinie modlitwy i refleksji chcemy docenić wasz trud i poświęcanie w trosce o bezpieczeństwo w naszym kraju. A czynimy to z pozycji zwykłych obywateli.
Dziękujemy wam za służbę, poświęcenie, czujność, narażanie zdrowia i życia!
Dziękujemy za zaangażowanie wszelkich środków i sił w sytuacjach dramatycznych i pełnych emocji, jak choćby ta ostatnia, przy poszukiwaniu zaginionego dziecka!
Dziękujemy, że reagujecie na wszelkie akty zła czy wandalizmu, nawet wtedy, gdy jesteście po służbie, w czasie wolnym!
Dziękujemy za obecność w naszym mieście i innych miastach i miejscowościach naszego powiatu; za patrolowanie dróg, ulic i osiedli. Osobiście, kiedy widzę radiowóz na ulicy, czuję się o wiele bezpieczniej! Oby wasz trud był należycie i sprawiedliwie oceniany i doceniany! A wiemy, że nie zawsze tak jest! Nawet zachowanie procedur staje się nieraz okazją do różnych insynuacji i medialnych ataków!
Dziękujemy wam również za dzisiejszą obecność i modlitwę w kościele. To również jest publiczne świadectwo waszej wiary!
Waszym szczególnym patronem jest św. Michał Archanioł. Dlaczego właśnie on? Po pierwsze, św. Michał stoczył walkę z osobowym złem, z szatanem, wypędził z nieba zbuntowanych aniołów i pomaga nam na ziemi walczyć ze złem; złem, które ujawnia się w przekraczaniu prawa i naruszaniu porządku publicznego.
Po drugie, św. Michał jako anioł został powołany do służenia Bogu i oddawania mu chwały. Od Boga otrzymał zlecenie, by służyć także ludziom, by ich chronić przed złem. Taka jest również wasza misja.

Bracia i siostry!
Kiedy modlimy się w intencji naszej policji, pamiętajmy, że jest to zawsze wielkie błaganie o błogosławieństwo Boga dla ludzi, którzy stoją na straży sprawiedliwości. To jest niezwykle ważny wymiar życia społecznego. Trzeba, abyśmy spojrzeli na nich z wdzięcznością za dobro, które czynią, a równocześnie abyśmy wiedzieli, że zadania przez nich podejmowanie są wyjątkowo trudne.
Niech Bóg błogosławi policjantkom, policjantom, wszystkim pracownikom policji, tym, którzy biorą odpowiedzialność za nasze życie; niech błogosławi także ich rodzinom, bliskim i nam tu obecnym. Amen.