Kochani Bracia i Siostry. Drodzy Parafianie

W kolejnym cyku o katechezie pragniemy uświadomić sobie że katechezie nie może zabraknąć wychowania do życia wspólnotowego. U jego podstaw leży przekonanie, że istnieje pewne podobieństwo między jednością Osób Boskich a braterstwem, jakie ludzie powinni zaprowadzić między sobą, w prawdzie i miłości. Wychowanie do życia wspólnotowego winno uwzględniać różne społeczności, powinno mieć charakter integralny, tak, aby mogło przygotowywać do podjęcia zadań zarówno we wspólnotach i społecznościach naturalnych, jak i nadprzyrodzonych. Naturalnymi wspólnotami są rodzina i naród. Katecheza Kościoła ma umacniać więzi rodzinne, i to nie tylko w odniesieniu do rodziców i dzieci, rodzeństwa, ale także wobec najstarszych członków rodziny. Nacechowane miłością troską i przebaczeniem relacje rodzinne stanowią najlepsze lekarstwo na mentalność konsumpcyjną, niszczącą wspólnotę i poniżającą godność osoby ludzkiej poprzez jej urzeczowienie.

Katecheza powinna również wychowywać do życia we wspólnocie narodowej przez kontekst wychowania patriotycznego: Czwarte Przykazanie poucza też, że należy okazywać szacunek tym, którzy żyli przed nami oraz ich dobrym dziełom: "ojciec i matka" oznaczają tu również przeszłość, więź między kolejnymi pokoleniami, dzięki której możliwe jest samo istnienie narodu. Trzeba więc uczyć (katechizować) także prawdy o historii narodu oraz propagować społeczną naukę Kościoła. Wierni świeccy winni umieć odnajdywać się również jako chrześcijanie, uczniowie Chrystusa, w życiu społecznym i politycznym, a zadaniem katechezy jest przygotować ich nie tylko do podejmowania prawidłowych wyborów w tych dziedzinach, lecz także do pełnego uczestnictwa w życiu publicznym przez wnoszenie w nie wartości ewangelicznych. Te elementy społecznego nauczania Kościoła winny zatem wejść również w program duszpasterstwa parafialnego dorosłych.

Wychowanie do wspólnoty w katechezie i przez katechezę ma dotyczyć wspólnot naturalnych i jednocześnie aktywnie wdrażać do wspólnoty Kościoła. Wprowadzenie do życia we wspólnocie Ludu Bożego dokonuje się najpierw w rodzinie, która jest Kościołem domowym, ale i drogą Kościoła. Ważne zadanie dla nas dorosłych i świadomych katolików, jest to abyśmy obok przekazu prawd wiary, ukazywali prawdziwy obraz Kościoła oraz pogłębiali przez własny przykład (katecheza życiowa) poczucie przynależności do wspólnoty kościelnej i do kościoła lokalnego parafii. To właśnie w parafii, w działających na jej terenie różnych grupach i stowarzyszeniach, katechizowani mogą doświadczyć swej przez chrzest przynależności do Kościoła w płaszczyźnie codziennego życia.

Drodzy Bracia i Siostry, Kochani Parafianie!

Dziś bardzo aktualne, niemalże konieczne, jest, wobec odchodzenia wielu wiernych od Kościoła, budzenie i pogłębianie więzi ze społecznością kościelną przez osobisty przykład wiary i zaangażowania, zaproszenie do małych wspólnot i ustawiczna katecheza dorosłych zagubionych i obojętnych, mimo że przez chrzest św. należą do Kościoła. Kochani dziś naglącą potrzebą jest tworzenie i umacnianie wspólnot rodzinnych, duszpasterskich i narodowych wokół naszego Pana Jezusa Chrystusa. Czytelniku tych słów! Zaproś żonę, męża, dziecko, sąsiada, kolegę z pracy, koleżankę z miejsca zamieszkania, na adorację Najświętszego Sakramentu, do Róż Różańcowych, do Męskiej Grupy Modlitewnej... do wspólnej modlitwy i dzielenia się Ewangelią. Z racji Wielkiego Postu nie przychodź do Kościoła sam – przyjdź zawsze z KIMŚ.

Wasz Proboszcz