Drodzy Bracia i Siostry.

Kochani Parafianie Jesteśmy po szaleństwie zniczy, chryzantem, wiązanek i tłumów na cmentarzach. Warto teraz zadać sobie pytanie o sens wszystkich tych zewnętrznych form pamięci o naszych zmarłych. Ale jeszcze bardziej warto zadać sobie inne pytanie:

Po co modlić się za zmarłych? Dobrą, konkretną i wyczerpującą odpowiedź daje nam Katechizm Kościoła Katolickiego.

W Kościele Katolickim miesiąc listopad jest oświetlony w sposób szczególny przez tajemnicę świętych obcowania, która odnosi się do jedności i wzajemnej pomocy, którą my chrześcijanie możemy sobie użyczać: my, którzy jeszcze jesteśmy na ziemi; ci, którzy już pewni nieba oczyszczają się ze śladów grzechu w czyśćcu, zanim staną przed Bogiem; oraz ci, którzy wstawiają się za nami przed Trójcą Przenajświętszą, gdzie doznają szczęścia już na zawsze. Niebo jest celem ostatecznym i spełnieniem najgłębszych dążeń człowieka, stanem najwyższego i ostatecznego szczęścia. „Dopóki Pan nie przyjdzie w majestacie swoim, a wraz z Nim wszyscy aniołowie, dopóki po zniszczeniu śmierci wszystko niezostanie Mu poddane, jedni spośród Jego uczniów (1) pielgrzymują na ziemi, inni, dokonawszy żywota, (2) poddają się oczyszczeniu, jeszcze inni (3) zażywają chwały, widząc «wyraźnie samego Boga troistego i jedynego, jako jest»”. Wszyscy jednak, w różnym stopniu i w rozmaity sposób, złączeni jesteśmy wzajemnie w tej samej miłości Boga i bliźniego i ten sam hymn chwały śpiewamy Bogu naszemu. Tym samym w obliczu Boga jesteśmy za się siebie odpowiedzialni. Uznając w pełni tę wspólnotę całego Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa, Kościół pielgrzymów od zarania religii chrześcijańskiej czcił z wielkim pietyzmem pamięć zmarłych, «ponieważ święta i zbawienna jest rzecz: modlić się za umarłych, aby byli od grzechów uwolnieni».

Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba. To końcowe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem. I wszystkim duszom w czyśćcu przez wytrwałą modlitwę możemy pomóc.

Te kilka zdań z Katechizmu Kościoła Katolickiego wskazują na sens modlitwy za zmarłych, spowiedzi świętej, Eucharystii, Komunii św. ofiarowanych za tych, którzy umarli ale są jeszcze w drodze do nieba - w czyśćcu.

Te kilka zdań, ufam, że i także nas żyjących i kroczących ku niebu, pobudzi do wierności Chrystusowi i do pełni życia w Jego obecności w Kościele, domu, rodzinie, pracy i wypoczynku. Odwiedzony cmentarz, zapalona świeca, złożone kwiaty to piękny i chwalebny gest. Ale świętość w codziennym życiu to sens i cel życia. Świętość tu i w niebie.

Wasz Proboszcz.